In Weipa

Woensdag 11 juli 2018. 29 graden.

Voordat ik meer teksten ga schrijven het volgende.

We zijn op deze trip zoals dat hier gezegd wordt niet op weg voor the scenery maar voor the adventure.

Dus niet voor de mooie landschappen en vergezichten maar voor het avontuur.

En dat hebben we inmiddels al voor een deel meegemaakt.

Het is hier wintertijd maar overdag hebben we hier alleen maar temperaturen tussen de 22 en 31 graden Celsius gehad.

De nachten waren wel een stuk frisser met temperaturen tussen 10 en 16 graden.

We zijn op maandag vertrokken vanuit Cairns en via Mareeba, Mt. Molloy, Mt.Carbine en Lakeland naar Laura gereden. Tot zover over  goede en brede, goede verhardde wegen. Prima om te doen en best wel druk

In Laura overnacht op de campsite bij Quinkan hotel.

Een koude en rumoerige nacht met veel hondengeblaf, roepen van de Casuari’s over lange afstanden en de kraaien en Kaketoes in de vroege morgen. Waardoor dat kwam weten we niet maar het zorgde wel voor een erg onrustige slaap.

Op dinsdag vanuit Laura via Musgrave station en Coen naar Archir River gegaan.

En daarbij hebben we onze eerste gravel road ritten gehad.

Nou nou dat is een flinke ervaring hoor. Eerst nog een stukje asfalt van een 15 km, dan ongeveer 50 km gravel road, weer een stukje van 5 of 10 km asfalt, weer gravel en dat een keer of 4 over een afstand va 335 km.

En wat is dan een gravel road. Een best harde ondergrond met daarop rode stoffige steenslag tot roodbruin scherp zand. En die harde ondergrond dat is een waar wasbord. Ga daar geen 40 of 50 km rijden want dan rammel je de auto uit. Met een snelheid tussen de 65 en 85 km/uur is het redelijk te doen. Ook al rammelt de auto dan nog zodanig dat je elkaar amper kunt verstaan. Regelmatig driften door het rulle zand en uitkijken voor overstekende kangoeroes en loslopend vee.

En dan m.b.t. het zicht tijdens het rijden.

Vergelijk het maar met ’s-Avonds in dichte mist rijden over een onbekende achteraf weg.

Van je voorganger krijg je volop rood stof en wanneer er voertuigen vanaf de andere kant passeren dat ben je zeker 100 tot 200 meter  blind aan het rijden.

Daar krijg je alerte ogen, sterke handen en bovenarmen van. En een stevige vermoeidheid na een dag rijden.

Daar hebben we overnacht op een boerderij camping waar zeker 70 -80 campervens, tenten en travel sleepers stonden. Wij waren daar tegen 5 uur aangekomen en toen vlogen daar enkele honderden Rose kaketoes die een plaats voor de nacht aan het zoeken waren.

Ook enkele overvliegende solitaire witte kaketoes op grote hoogte en een vluchtje zwarte roodstaart kaketoes.

En wanneer we dan aan de kennissen en familieleden vertellen wat voor kapitaal daar – naar Nederlandse waarde – vliegt dan slaan ze daar straal van achterover. Reactie van hun kant. Stelletje herrieschoppers en slopers zijn het die vanwege hun grote aantallen niets anders waard zijn dan om afgeschoten te worden.

En dan de derde dag van Archir River naar Weipa. Nog grotere stukken (langere afstanden in km’s) gravel road en maar enkele stukjes van 5 tot 15 km asfalt. De ondergrond lijkt hier wel steviger en vlakker maar ook hier stukken echt wasbord waarbij je vooral in de bochten regelmatig goed op je sturen moest letten omdat je anders zomaar de bocht uit zou driften. Keiharde en erg ongelijke ondergrond.

Met onderweg Grid (vee-roosters), dips van een flauw dalletje in de weg tot een plotse duik naar beneden van een meter of tien en dan onderaan keien in een stukje waterloop.

Overal onderweg waarschuwingen voor Floodway ofwel de kans dat de weg onder water staat waar dan voor het gemak zogenoemde indicaters bij gezet zijn die de diepte aangeven van het water waar je dan wel of niet doorheen kunt. Daar zitten er bij die tot 1 meter aangeven maar ook met dieptes tot 5 meter.

Maar tot op heden hebben we dat nog niet meegemaakt. 

Na drie dagen trekken zitten we nu in Weipa Caravan Park pal aan zee.

Jammer voor mij maar daar mag / kan niet gezwommen worden vanwege de aanwezige stingray’s (pijlstaartroggen) en krokodillen.

Voor zover de eerste dagen en volgende keer weer meer.

Waarschijnlijk pas over 14 dagen wanneer we terug zijn in Cairns.

Doeiiiiii Riki en Miel